تأثیر استفاده از داستان بر یادگیری و آموزش

داستان‌ها از زمان‌های دور، ابزاری قدرتمند برای آموزش، ارتباط و انتقال احساسات بوده‌اند. هنر داستان‌گویی، نه تنها اطلاعات را به شیوه‌ای جذاب به شنوندگان منتقل می‌کند، بلکه عواطف و ارتباطات انسانی را تقویت می‌نماید. با استفاده از داستان‌ها، می‌توان به دنیایی پر از تخیل، دانش و ارتباطات صمیمانه قدم گذاشت.

داستان گویی هنر بیان داستان، ارائه مثال های زنده و خاطره انگیز و انتقال اطلاعات به شیوه ای واضح و قابل دسترس است. داستان سرایی یک روش موثر برای یادگیری غیررسمی است. دانشمندان کشف کردند که داستان های قانع کننده باعث آزاد شدن اکسی توسین می شود و می تواند بر نگرش ها، باورها و رفتار ما تأثیر بگذارد.

بسیاری از معلمان سعی کرده اند داستان سرایی را به کار ببرند و مزایای زیر را یافته اند:

1. کمک می کند تا فعالیت های آموزشی با کودکان متنوع شود.
2. به توضیح موضوعات پیچیده کمک می کند.
3. به صحبت با دانش آموزان به یک زبان یکسان ، کمک می کند.
4. کمک می کند تا علاقه و تمرکز هر کودک را به عمل مورد نظر جلب کند.
5. فرآیند به خاطر سپردن داستان را تسهیل می کند.
6. به یادگیری کلمات و ساختارهای جدید کمک می کند.
7. مهارت های گوش دادن را توسعه می دهد.
8. تخیل را توسعه می دهد.
9. تفکر انتقادی را پرورش می دهد.
10. شما را قادر می سازد تا خود و احساسات خود را درک کنید.
11. به یادگیری در مورد جهان کمک می کند.
12. فضایی دوستانه ایجاد می کند.

انواع داستان سرایی:

کلاسیک (شفاهی یا مکتوب)، که در آن ، داستان توسط معلم یا از روی کتاب بیان میشود. این تکنیک هنگام کار با کودکان خردسال و متوسط مناسب است، جایی که آنها به عنوان موضوعات روایت ، عمل می کنند و به داستان گوش می دهند.

دیجیتال و تصویری، که در آن داستان گویی با اجزای نوری (فیلم، عکس، اینفوگرافیک) در رسانه های دیجیتال یا در قالب واقعی تکمیل می شود. روایت صوتی داستان را می‌توان هم توسط معلم یا راوی (سن پایین‌تر) و هم توسط خود بچه‌ها (نسل متوسط و بزرگتر) انجام داد.

فعال، که در آن معلم تنها پایه و اساس رویداد را تعیین می کند. کودکان در فرآیند شکل گیری و داستان گویی مشارکت دارند. آنها می توانند به تنهایی کل داستان را تکمیل یا ایجاد کنند. چنین روشی برای سنین بالاتر قابل استفاده است.

ملاک انتخاب نوع داستان سرایی، می تواند نه تنها سن شنوندگان، بلکه تجربه زندگی آنها، محل استفاده از داستان در گفتار و کلاس و سطح مهارت های ارتباطی کودکان باشد.

سخن پایانی

داستان‌ گویی پلی است میان قلب‌ها و ذهن‌ها؛ راهی که انسان‌ها با آن جهان پیرامون خود را بهتر می‌فهمند و تجربیات‌شان را به اشتراک می‌گذارند. در هر روایت، درسی نهفته است که می‌تواند زندگی را غنی‌تر سازد. داستان، نه فقط کلمات و جملات، بلکه شکلی از هنر است که روح زندگی را به تصویر می‌کشد و مسیر یادگیری را نورانی می‌کند.

منبع: وبسایت vickimata.medium.com